De Yankees Kunnen Met Spijt Terugkijken Op Deze Wedstrijd Tegen De Astros

Als de New York Yankees de divisie met één wedstrijd verliezen, of, nog erger, als ze de play-offs met één wedstrijd missen, zal het team terugkijken naar de avond van 3 september als de reden waarom. Natuurlijk, zoals elke honkbalfan weet, komt een seizoen van 162 wedstrijden nooit neer op één enkele wedstrijd. Winst of verlies, er zijn tientallen andere momenten die het tij hadden kunnen keren - een koude avond in april, een middagwedstrijd voor de All-Star break, en/of een spannende strijd in de laatste week van het seizoen. Maar, man, de wedstrijd van gisteravond tegen hun aartsvijand, de Houston Astros, moet pijn doen.

Om het toneel te schetsen, de Yankees, dankzij homeruns van Giancarlo Stanton en Austin Wells en een opofferingsslag van Ryan McMahon, hadden een 4-1 voorsprong bij het ingaan van de tweede helft van de 6^e inning in Daikin Park in Houston.

Jeremy Peña opende de tweede helft van de zesde inning met zijn 15^e homerun van het jaar om de voorsprong tot twee te verkleinen. Yordan Alvarez verzamelde vervolgens zijn derde hit van de avond, een tweehonkslag naar links. Hij verplaatste zich naar het derde honk op een wilde worp van Fernando Cruz, en scoorde vervolgens op een zachte grondbal naar het derde honk. De Yankees kregen de volgende twee nullen om de zesde inning te overleven met een voorsprong van één punt.

Victor Caratini opende de tweede helft van de zevende inning met een single voor Houston, en bleef daar nadat de Yankees twee nullen hadden genoteerd. Luke Weaver gaf Peña vier wijd, waardoor de gelijkmaker in scoringspositie kwam. Die man, Alvarez, kwam opnieuw aan slag, en sloeg prompt een single naar links om de gelijkmaker binnen te slaan.

De Yankees gingen snel - in zeven worpen - in de eerste helft van de achtste inning. In de tweede helft, na een 0-2 voorsprong op Carlos Correa, gooide Devin Williams zijn gepatenteerde changeup in het zand en liet vervolgens een fastball van 96 MPH over het hart van de plaat gaan, die de derde honkman prompt naar rechts sloeg voor een openings-tweehonkslag. Jesús Sánchez kreeg vervolgens vier wijd op vijf worpen. Na een strike out van Yanier Diaz, kreeg Christian Walker vier wijd op een zeer nipte 3-2 worp. Williams dacht dat het een strike was, maar hij had het mis, en nu waren de honken vol met slechts één nul.

Ramón Urías sloeg uit, wat de Yankees een kans gaf om de inning ongeschonden door te komen. Taylor Trammell vocht vervolgens voor vier wijd in vijf worpen, maar het was niet zo netjes.

Hoewel hij uitging, waren de laatste twee worpen naar Urías buiten de zone. Zoals je hieronder kunt zien, waren de eerste twee worpen naar Trammell even slecht. Dus, toen Williams een fastball van 96 MPH losliet die omhoog en naar binnen ging op de slagman, en toen Trammell zich draaide om de worp te ontwijken, was thuisplaat scheidsrechter Brian Walsh geneigd om het bal drie te noemen (het had strike één moeten zijn). Williams legde de 3-0 worp recht door het midden om de stand op 3-1 te brengen. De vijfde worp (net als de derde) zal volgend seizoen een strike zijn als/wanneer MLB het ABS-systeem invoert en beslissingen kunnen worden aangevochten. Maar op deze avond, in 2025, leek Williams' changeup laag, en Trammell verkocht het volledig en liep naar het eerste honk, waardoor de Astros hun eerste voorsprong van de avond namen. Dit leidde tot een pitcherwissel, en Williams en manager Aaron Boone werden beiden weggestuurd (het is moeilijk om gelijk te hebben!).

Peña sloeg vervolgens een single naar rechts om de score op 6-4 te brengen. Camilo Doval, pas in het spel, haastte zich met zijn eerste worp naar Alvarez, en verzuimde stil te staan. Balk. 7-4 Astros. Doval gooide vervolgens een slider die naar de achterwand ging. 8-4 Astros. Op de een of andere manier kreeg Alvarez Alvarez voor het eerst die avond uit (nadat hij zwaaide op bal vier), om de wedstrijd naar de negende inning te brengen.

Na een grondbal van Jasson Domínguez, sloeg McMahon een single naar het midden. Na een strike out van Trent Grisham, sloeg Aaron Judge een single naar het midden. Met de Yankees op hun laatste strike, sloeg Bellinger een lage lijnbal in de tribunes in het rechtsveld voor een drie-run homerun, waardoor het een wedstrijd met één punt verschil werd.

Daar kwam Jazz Chisolm als vertegenwoordiger van de gelijkmaker. Jazz nam een slider voor een bal, en zwaaide vervolgens door twee sliders om op 1-2 achter te komen. Een slider in het zand maakte de stand gelijk op 2-2. Een fastball van 99 MPH zou de zone geraakt kunnen hebben (moeilijk te weten hoe ABS het zou hebben beoordeeld), maar Walsh noemde het bal drie. De laatste worp van de wedstrijd was een slider op de buitenhoek. Nou, het was buiten de buitenhoek. Chisolm liet onmiddellijk zijn knuppel vallen en maakte zijn elleboogbeschermer los. Hij was op weg naar het eerste honk, met Stanton die naar de thuisplaat kwam als vertegenwoordiger van de voorsprong, toen hij Walsh strike drie hoorde roepen. Einde wedstrijd.

Het is voldoende om te zeggen dat Jazz niet bepaald blij was. En hij had gelijk. Net zoals Williams en Boone eerder. Managers zeggen altijd: "het is te dichtbij om te laten gaan." Maar slagmensen in de major league zijn zo fijn afgestemd op de slagzone, hebben zo'n scherp begrip van wat wel en geen strike is, dat je iemand niet kunt verwijten dat hij die worp laat gaan. Vooral wanneer het eigenlijk een bal was.

Chisolm schreeuwde en klaagde, en de Astros schudden handen en liepen van het veld. Er zijn talloze momenten in een honkbalwedstrijd die het tij in de ene of andere richting doen keren - en het is moeilijk om één specifieke actie of worp aan te wijzen die een team een bepaalde wedstrijd heeft gekost. Maar, wanneer er meerdere van zulke worpen zijn, meerdere van zulke momenten, heeft een team een vrij goed argument.

Met het verlies zakten de Yankees naar 3,5 wedstrijden achter de AL East-leiders Toronto Blue Jays, die eerder op de dag wonnen. Ze slaagden er niet in om terrein te winnen op de Boston Red Sox, die werden weggeblazen door de Guardians. New York heeft nog steeds een voorsprong van zes wedstrijden in de Wild Card-race (eigenlijk zeven in de verlieskolom). Fangraphs geeft hen een kans van 99,4% om de play-offs te halen. Dus, uiteindelijk betekent deze wedstrijd misschien slechts een paar uur frustratie. Maar, op dat moment, voelde het een stuk belangrijker dan dat.